Lider zwycięskiego zespołu w Hackatonie „Bezpieczeństwo w sieci” podczas Forum Wizja Rozwoju, pasjonat programowania i technologii budowy systemów, chętnie angażuje się w inicjatywy studenckie. W ramach cyklu #młodziinnoWATorzy rozmawiamy z sierż. pchor. Jakubem Grątkiewiczem – studentem IV roku Wydziału Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej
Sebastian Jurek: Twój zespół zwyciężył w hackatonie „Wizja Rozwoju ‘22”. Stworzyliście innowacyjne rozwiązanie na obecne problemy społeczne związane z bezpieczeństwem najmłodszych użytkowników internetu.
Sierż. pchor. Jakub Grątkiewicz: Przygotowaliśmy rozszerzenie do przeglądarki, które poprawia właśnie bezpieczeństwo dzieci w sieci oraz podnosi poziom kontroli rodzicielskiej. Największą innowacją naszego rozwiązania była perspektywa jego rozwoju o rozpoznawanie hejtu opartego na zastosowaniu algorytmów uczenia maszynowego, czyli w dużym uproszczeniu Sztucznej Inteligencji. Udział w hackatonie i zwycięstwo w nim były dla mnie pewnego rodzaju przełomem. Dały mi dużo pewności siebie i uświadomiły, że nauka nie poszła w las. Że ja naprawdę sporo potrafię! Że to czego uczymy się w WAT ma realne zastosowanie i może zapewnić niejeden sukces. Dlatego zawsze próbuję zachęcić wszystkich do spróbowania swoich sił.
Ale nagroda w konkursie to nie jedyny sukces związany z tym hackatonem.
Zgadza się! Jeden z sędziów konkursu zaproponował mi dołączenie do jego zespołu wytwarzania oprogramowania w NASK, czyli Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej. Byłem zachwycony, możliwość pracy w Instytucie Badawczym oraz wykorzystywanie zdobytej wiedzy już zawodowo była jak spełnienie marzeń.
Poza studiami w WAT i pracą dla NASK jesteś też inicjatorem i opiekunem dwóch inicjatyw studenckich.
Pierwsza z nich to „algorytmiczne czwartki”. Pomysł zrodził się kiedy wraz z kolegami brałem udział w Akademickich Mistrzostwach Polski w Programowaniu Zespołowym. Oprócz nas w zawodach brała udział jeszcze jedna ekipa z WAT, ale nikomu z nas nie udało się zająć czołowej lokaty. Wtedy doszliśmy do wniosku, że na kolejne zawody musimy przygotować się lepiej. Nie chcieliśmy ograniczać się tylko do pracy we własnym gronie, więc zorganizowaliśmy właśnie „algorytmiczne czwartki”. Są to spotkania online podczas których, wraz z innymi studentami, rozwiązujemy różne zadania oraz zagadki algorytmiczne z konkursów programistycznych. Na bieżąco wymieniamy się doświadczeniami, poznajemy swoje słabe i mocne strony, a także uczymy się pracy w zespole. Dzięki temu możemy stworzyć kompletny team i skutecznie realizować zadania konkursowe.
Nasze spotkania są otwarte, może w nich uczestniczyć każdy chętny student WAT. Oprócz podchorążych z IV czy V roku biorą w nich udział także studenci z pierwszych roczników. Koledzy z pierwszego czy drugiego roku wnoszą bardzo dużo do naszych treningów, szczególnie świeżym spojrzeniem. Dzięki czemu wymiana doświadczeń i wiedzy jest jeszcze bardziej efektywna. Trzymam za nich kciuki i liczę, że będą cały czas zaangażowani w naukę. Może już niedługo, to oni będą świadczyć o sile Akademii na takich konkursach, godnie reprezentując WAT.
Prowadzisz też CyberSKSy, to Twoja druga inicjatywa studencka.
Tak, CyberSKSy czyli Samowolne Konsultacje Studenckie promują ideę pomocy między studentami. Łączą one studentów, którzy słabiej radzą sobie na danych ćwiczeniach czy laboratoriach z tymi, którzy radzą sobie lepiej i są gotowi pomóc. Jestem koordynatorem tego projektu, czyli znajduję odpowiednich mentorów, sam też pełnię rolę mentora.
Jak łączysz pracę wraz ze studiowaniem na studiach wojskowych, na których przecież oprócz przedmiotów politechnicznych są też dodatkowe zajęcia wojskowe?
Pod okiem płk. Rafała Kasprzyka studiuję indywidualnie. Tematem przewodnim jest „Modelowanie i analiza sieci społecznych i technologicznych”. Dzięki takiemu trybowi studiowania, dużej systematyczności mam bardzo dobre wyniki w nauce i czas na pracę na pół etatu.
Podczas pracy zdałem sobie także sprawę, że studiowanie w Akademii wiele mi dało i świetnie przygotowało do niej. Nie odstaję ani wiedzą ani umiejętnościami od etatowych pracowników. Brakuje mi tylko doświadczenia, ale po to właśnie jest praca.
Jesteś już na IV roku, co planujesz po zakończeniu studiów?
Swoją przyszłość chciałbym związać z WAT i po skończeniu studiów rozpocząć karierę naukową w kierunku budowania systemów modelowania sieci społecznych w połączeniu z algorytmami uczenia maszynowego. Moim marzeniem jest doktorat wdrożeniowy w Szkole Doktorskiej WAT.
Co powiedziałbyś młodszym kolegom i koleżankom – być może przyszłym #młodyminnoWATorom?
Próbujcie, nie poddawajcie się i jeszcze raz próbujcie. A jeżeli będziecie mieli z czymś problem, to już wiecie do kogo pisać!
Rozmawiał Sebastian Jurek
fot. archiwum sierż. pchor. Jakuba Grątkiewicza
Artykuł powstał w ramach cyklu #młodziinnoWATorzy, w którym prezentujemy projekty, prace naukowe i dyplomowe, nowoczesne rozwiązania ambitnych studentów Wojskowej Akademii Technicznej, dla których 100% to za mało.
